راستی را که تحلیل وقایع تاریخ سخت دشوار است . سرّ دشواری کار، در پیچیدگی های روح آدمی است . وقتی که مه در عمق دره ها فرو می نشیند ، اگر چه تاریکی کامل نیست، اما آفتاب پنهان است و چشم انسان  جز پیش پای خویش را نمی بیند .

اگر نباشداینکه آفریدگار، ما را در کشاکش ابتلائات می آزماید ، عاداتمان را متبدّل می سازد و شیاطین پنهان در زوایای تاریک درون را در پیشگاه عقل رسوا می دارد ،چه بسا که در این غفلت پنهان همه ی عمر را سر می کردیم و حتی لحظه ای به خود نمی آمدیم .

آنچه حرّ را در دستگاه بنی امیه نگه داشته ، غفلت است ...غفلتی پنهان  .

شاید تعبیر «غفلت در غفلت» بهتر باشد ، چرا که تنها راه خروج از این چاه غفلت آن است که انسان نسبت به غفلت خویش تذکر پیدا کند .

هر انسانی را لیلة القدری هست که در آن ناگزیر از انتخاب می شود و حرّ را نیز شب قدری اینچنین پیش آمد ...«عمر بن سعد » را نیز ...من و تو را هم پیش خواهد آمد .

اگر باب یا لیتنی کنت معکم هنوز گشوده است ،چرا آن باب دیگر باز نباشد که : لعن الله امة سمعت بذلک فرضیت به ؟

الماس اگرچه از همه ی جوهر ها شفاف تر است ، سخت تر نیز هست . ماندن در صف اصحاب عاشورایی امام عشق تنها با یقین مطلق ممکن است ...

و ای دل ! تو را نیز از این سنت لا یتغیر گریزی نیست . نپندار که تنها عاشوراییان را بدان بلا آزموده اند و لا غیر ... صحرای بلا به وسعت همه ی تاریخ است .

و کار به یک یا لیتنی کنت معکم ختم نمی شود . اگر مرد میدان صداقتی ، نیک در خویش بنگر که تو را نیز با مرگ انسی این گونه هست یا خیر !

اگر هست که هیچ ، تو نیز از قبله داران دایره ی طوافی ، واگرنه ... دیگر به جای آنکه با زبان «زیارت عاشورا »بخوانی ، در خیل اصحاب آخرالزمانی حسین علیه السلام با دل به زیارت عاشورا برو ...«ضحاک بن عبد الله مشرقی» را که می شناسی ! عصر عاشورا از جبهه ی حق گریخت بعد از آنکه صبح تا شام را در کراب اما شمشیر زده بود .

خوف فرزند شک است و شک زاییده ی شرک و این هر سه ، خوف و شک و شرک ، راهزنان طریق حق اند ...که اگر با مرگ انس نگیری ، خوف راه تو را خواهد زد  و امام را در صحرای بلا رها خواهی کرد .

سید شهیدان اهل قلم

سید مرتضی آوینی